بعضی خواسته‌های کودکان چه از نظر بزرگترها و چه از منظر علمی منطقی نیست؛ ولی چه باید کرد که خودِ کودکان هم به این نکته پی ببرند؟ در این مطلب کتابی را معرفی کرده‌ایم که به والدین برای حل نمونه‌ای از این نوع خواسته‌ها کمک می‌کند.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)؛ اُکتاو، کانگوروی کوچکی است که اصلا دلش نمی‌خواهد از توی کیسه مادرش بیرون بیاید؛ چون آنجا از همه‌چیز در امان است. او کم‌کم بزرگ و بزرگتر می‌شود و دیگر جایی برای تکان‌خوردن ندارد. مادرش هم دارد از بودن او در کیسه‌اش صدمه می‌بیند. همه حیوان‌ها تلاش می‌کنند چاره‌ای برای بیرون‌آوردن او پیدا کنند؛ ولی اکتاو لجبازتر از این حرف‌هاست و دلش نمی‌خواهد کیسه گرم، نرم و امن مادرش را رها کند. پیشنهاد شما برای راضی‌کردن اُکتاو چیست؟
الیزابت دو لامبیلی، نویسنده این داستان حین روایت رفتارهای اکتاو و نوع برخورد پدرومادرش و سایر حیوانات برای چاره‌اندیشی، به چند نکته مهم و مؤثر در رشد ذهنی کودکان اشاره می‌کند. یکی از این مسائل وابستگی جسمی کودک به پدرومادر بویژه مادر است که هر کجا برود باید همراهش باشد. اکتاو جایی بهتر از کیسه مادرش پیدا نمی‌کرد که این حس را تجربه کند؛ اما اگر ما نیز به خاطرات خودمان رجوع کنیم احتمالا لحظه‌های زیادی را به یاد می‌آوریم که به لباس مادرمان چسبیده‌ایم تا هر کجا می‌رود ما را هم با خود ببرد یا اگر به جایی می‌رفتیم دستش را محکم می‌چسبیدیم تا کسی ما را اذیت نکند. والدین به‌خصوص مادر برایمان امن‌ترین شخص دنیا بود و حتی اگر اتفاقی هم نمی‌افتاد باز هم در کنار او ماندن را ترجیح می‌دادیم. انگار از بچگی به نوعی «پیشگیری بهتر از درمان» دچار شده بودیم. مثل اکتاو که همین‌طور رفتار می‌کرد و نه برای بازی و نه هر نوع رفتار دیگری از کیسه مادرش بیرون نمی‌آمد. احساس امنیت او از سطح هنجارانه گذشته بود و به نوعی ناهنجاری و بحران در زندگی خانواده‌اش تبدیل شده بود. دو لامبیلی زیاده‌روی در ارتباط با والدین و وابستگی را به خوبی در داستان خودش نشان داده است. مخاطب کتاب در هر سنی که باشد به سادگی با مفاهیم وابستگی و استقلال آشنا می‌شود و درمی‌‌یابد که این مسائل روان‌شناسانه باید از همان دوران کودکی در زندگی کودک ساماندهی شوند و نباید بگذاریم کار به سال‌های بعدی بکشد. در این زمینه، کمک‌گرفتن از بقیه که علم این کار را داشته باشند بهترین گزینه است.
درنهایت نیز این خارپشت داناست که پس از آگهی پدر اکتاو برای یاری‌گرفتن از حیوانات، از دانایی و تجربه خودش استفاده می‌کند و اکتاو را از کیسه مامان‌کانگورو که یک‌جور «تله‌ی امنیت» بود نجات می‌دهد.
برخی کتاب‌ها برای مطالعه به پیش‌نیاز نیاز دارند: مثلا دانستن الفبا و داشتن دایره لغات حداقلی؛ اما بعضی کتاب‌ها هم هستند که به افزودنی‌ها یا دقیق‌تر بگوییم به چاشنی مطالعه نیاز دارند؛ یعنی باید پس از خواندن آن اثر، کارهای دیگری هم انجام دهیم تا محتوایش به درستی در ذهن‌مان ثبت شود. به این دلیل، به نظر می‌رسد کتاب «اُکتاو نمی‌خواهد بزرگ شود» به چاشنی گفت‌وگو نیاز دارد: گفت‌وگوی والدین با یک مشاور یا روان‌شناس کودکان و پس از آن، صحبت صمیمانه آنها با کودک‌شان.
اگر کودکی را می‌شناسید که درگیر وابستگی جسمی و ذهنی به والدینش است یا هر چیزی که جلوی رشد سالم و صحیح او را می‌گیرد، پیشنهاد می‌کنیم این کتاب را برایش بخوانید و درباره درون‌مایه‌اش با او صحبت کنید.
کتاب «اُکتاو نمی‌خواهد بزرگ شود» را الیزابت دو لامبیلی نوشته، ژروم پیرات تصویرگری کرده و زهره ناطقی ترجمه کرده است. نشر برکه این اثر را در 36 صفحه مصور رنگی، شمارگان هزار نسخه و به بهای 68 هزار تومان برای گروه سنی نوخوان (بالاتر از 7 سال) منتشر کرده است.
الیزابت دو لامبیلی، نویسنده این داستان حین روایت رفتارهای اکتاو و نوع برخورد پدرومادرش و سایر حیوانات برای چاره‌اندیشی، به چند نکته مهم و مؤثر در رشد ذهنی کودکان اشاره می‌کند. یکی از این مسائل وابستگی جسمی کودک به پدرومادر بویژه مادر است که هر کجا برود باید همراهش باشد. اکتاو جایی بهتر از کیسه مادرش پیدا نمی‌کرد که این حس را تجربه کند؛ اما اگر ما نیز به خاطرات خودمان رجوع کنیم احتمالا لحظه‌های زیادی را به یاد می‌آوریم که به لباس مادرمان چسبیده‌ایم تا هر کجا می‌رود ما را هم با خود ببرد یا اگر به جایی می‌رفتیم دستش را محکم می‌چسبیدیم تا کسی ما را اذیت نکند. والدین به‌خصوص مادر برایمان امن‌ترین شخص دنیا بود و حتی اگر اتفاقی هم نمی‌افتاد باز هم در کنار او ماندن را ترجیح می‌دادیم. انگار از بچگی به نوعی «پیشگیری بهتر از درمان» دچار شده بودیم. مثل اکتاو که همین‌طور رفتار می‌کرد و نه برای بازی و نه هر نوع رفتار دیگری از کیسه مادرش بیرون نمی‌آمد. احساس امنیت او از سطح هنجارانه گذشته بود و به نوعی ناهنجاری و بحران در زندگی خانواده‌اش تبدیل شده بود. دو لامبیلی زیاده‌روی در ارتباط با والدین و وابستگی را به خوبی در داستان خودش نشان داده است. مخاطب کتاب در هر سنی که باشد به سادگی با مفاهیم وابستگی و استقلال آشنا می‌شود و درمی‌‌یابد که این مسائل روان‌شناسانه باید از همان دوران کودکی در زندگی کودک ساماندهی شوند و نباید بگذاریم کار به سال‌های بعدی بکشد. در این زمینه، کمک‌گرفتن از بقیه که علم این کار را داشته باشند بهترین گزینه است.
درنهایت نیز این خارپشت داناست که پس از آگهی پدر اکتاو برای یاری‌گرفتن از حیوانات، از دانایی و تجربه خودش استفاده می‌کند و اکتاو را از کیسه مامان‌کانگورو که یک‌جور «تله‌ی امنیت» بود نجات می‌دهد.
برخی کتاب‌ها برای مطالعه به پیش‌نیاز نیاز دارند: مثلا دانستن الفبا و داشتن دایره لغات حداقلی؛ اما بعضی کتاب‌ها هم هستند که به افزودنی‌ها یا دقیق‌تر بگوییم به چاشنی مطالعه نیاز دارند؛ یعنی باید پس از خواندن آن اثر، کارهای دیگری هم انجام دهیم تا محتوایش به درستی در ذهن‌مان ثبت شود. به این دلیل، به نظر می‌رسد کتاب «اُکتاو نمی‌خواهد بزرگ شود» به چاشنی گفت‌وگو نیاز دارد: گفت‌وگوی والدین با یک مشاور یا روان‌شناس کودکان و پس از آن، صحبت صمیمانه آنها با کودک‌شان.
اگر کودکی را می‌شناسید که درگیر وابستگی جسمی و ذهنی به والدینش است یا هر چیزی که جلوی رشد سالم و صحیح او را می‌گیرد، پیشنهاد می‌کنیم این کتاب را برایش بخوانید و درباره درون‌مایه‌اش با او صحبت کنید.
کتاب «اُکتاو نمی‌خواهد بزرگ شود» را الیزابت دو لامبیلی نوشته، ژروم پیرات تصویرگری کرده و زهره ناطقی ترجمه کرده است. نشر برکه این اثر را در 36 صفحه مصور رنگی، شمارگان هزار نسخه و به بهای 68 هزار تومان برای گروه سنی نوخوان (بالاتر از 7 سال) منتشر کرده است.
